20 Şubat 2012 Pazartesi

Eksi

Kendin için üzülüp,onun için sevinmek...
Veda ederken rahatladığını hissetmek,ya da ona inanmak...
Yaşananlar önemlidir,eşyaları yanında götüremiyorsun diyorlar ya; ama kalanlar için nerdeyse her eşya anlam dolu,her eşyada bir anı saklı. Onlar yaşatıyor sanki onu.
Evinden,onca şeyin içinden izinsiz birşey aldım "ondan". Yüksük...Eskiden elinden her iş gelirdi.İşte bu küçücük parça hatırlatıyor. İnsan gidenin ardından en ufak şeyle bile avunmak istiyor.
Evlenirken bir kaç basit tarif vardı ondan istediğim. Şimdi defterimde onun el yazısıyla daha kıymetliler. Hep sığınacak birşeyler arıyoruz. Şimdi daha iyidir,kardeşlerine kavuştu,acısı dindi... Ya biz? Çekirdek ailemden ilk terkedilişim.Bir süredir eksiktik zaten babaannem.Şimdi hepten sensiz...Bir devri bitirdin sen! Bayramdaki bir kapımı kapattın. Ailemin hafıza kutusu uçtu gitti. Eski zamanların hikayesini anlatacak kimse kalmadı....
Süslü cümleye gerek yok.Sen benim "canım babaannemsin" o kadar... Seni çok özlüyorum...

Hiç yorum yok:

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails