Sabah sabah güne mucize bir olayla başladım:) Canım arkadaşım Tuğbiş Doruk'unu bu sabah dünyaya getirdi.İkisi de sağlıklılar çok şükür. Bir kırmızı pamuk bence o. 4 kg kadar ama her yeri kırmızı ve pufidik duruyor. Gelmemek için elinden geleni yaptı ama ancak bu kadar sürdü keyfi,artık anne ve babasının kollarında...
Tüm duygular bu mucizevi olayda ortaya çıkıyor.Başrolü heyecan alıyor tabii ki ve telaş...Yardımcı oyuncular ise stres,hüzün,korku,mutluluk,gerginlik, sersemleme...Hepsi en sonunda sıcak bir gülümseme ve iyi dileklere dönüşüyor. Bu mutlu yuvaya sağlık,huzur diliyorum:) Dün akşam ellerimle yaptığım tüm dileklerimin bulunduğu iğneyi de o telaşın içinde unutmadan vermeyi de becerdim.
Benim alacağım ders nedir?
Kesinlikle bebek sahibi olunmalı,her doğumdan edindiğim ana fikir hep aynı oluyor nedense :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder