Minik kalp...Sadece bir hafta dayanabildi bu hayata...İnsan onca sene yaşarken "off neler sığdırdım bu hayat" diyor. Biz bu boş cümleleri kuraduralım,genç bir anne,aylarca karnında taşıdığı yavrusunu,ne isim koyacağını düşündüğü bebeğini,onunla nasıl vakit geçireceğini düşünürken,"merhaba" demenin tadını tam alamadan daha "veda" sözcükleri düşünüyor şimdi ona...Bu nasıl bir acı olabilir???ne ile karşılaştıralabilir??? Benim aklım almıyor,canım acıyor...O annenin... Düşünmek bile tüylerimi ürpertiyor...Küçücük bir can...Sadece minik bir kalp...Durdu...
Geldi,geçti hayatımızdan,boğazımıza düğümler,havada uçuşan sözler bırakarak...
Canım Deborah...Tüm dualarım seninle...Tek dileğim eskisi gibi görebilmek seni...Artık ne zaman olursa, sabırla bekleyeceğiz acıların dinmesini...
Niye yoruyorsun bizi bu kadar hayat???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder